annus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

annus < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂et-nos- < *h₂et- (πηγαίνω). Συγγενές με τα (γοτθικά) 𐌰𐌸𐌽 (aþn, χρόνος), (σανσκριτικά) अटति (aṭati, πηγαίνει)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈan.nus/

Ουσιαστικό

annus αρσενικό

1. χρόνος, έτος
2. χρόνος, καιρός, εποχή

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	annus	annī
γενική	annī	annōrum
δοτική	annō	annīs
αιτιατική	annum	annōs
κλητική	anne	annī
αφαιρετική	annō	annīs
(β' κλίση)

Εκφράσεις

• sine anno (s.a.)

Αναφορές

• «annus» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.