ῥόα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ῥόᾱ	αἱ	ῥόαι
γενική	τῆς	ῥόᾱς	τῶν	ῥοῶν
δοτική	τῇ	ῥόᾳ	ταῖς	ῥόαις
αιτιατική	τὴν	ῥόᾱν	τὰς	ῥόᾱς
κλητική ὦ!		ῥόᾱ		ῥόαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥόᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ῥόαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'φαρέτρα' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥόα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ῥόα, -ας θηλυκό

1. (δέντρο) ροδιά
2. (φρούτο) ρόδι

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Σφῆκες, στίχ. 1268 (1267-1269)

   οὗτος ὅν γ᾽ ἐγώ ποτ᾽ εἶδον | ἀντὶ μήλου καὶ ῥοᾶς δει-|πνοῦντα μετὰ Λεωγόρου·

   ναι, τον είδα μια φορά | όχι μ᾽ ένα μήλο πια, μ᾽ ένα ρόδι να δειπνά· | στου Λεωγόρα το λαμπρό έτρωγε αρχοντόσπιτο!

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Νόμοι, 8, 845b (845b-845c) @scaife.perseus

   ἀπίων δὲ πέρι καὶ μήλων καὶ ῥοῶν καὶ πάντων τῶν τοιούτων, αἰσχρὸν μὲν μηδὲν ἔστω λάθρᾳ λαμβάνειν, ὁ δὲ ληφθεὶς ἐντὸς τριάκοντα ἐτῶν γεγονὼς τυπτέσθω καὶ ἀμυνέσθω ἄνευ τραυμάτων, δίκην δʼ εἶναι ἐλευθέρῳ τῶν τοιούτων πληγῶν μηδεμίαν.

3. ρόζος σε σχήμα ροδιού

Άλλες μορφές

• ελληνιστική : ῥοιά
• ιωνικός & επικός τύπος : ῥοιή

Συνώνυμα

• σίδη

Παράγωγα

• ῥοιάς
• ῥοΐδιον
• ῥοίδιον
• ῥοώδης
• ῥοών

Πηγές

• ῥόα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥόα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.