ὦχρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὦχρος	οἱ	ὦχροι
γενική	τοῦ	ὤχρου	τῶν	ὤχρων
δοτική	τῷ	ὤχρῳ	τοῖς	ὤχροις
αιτιατική	τὸν	ὦχρον	τοὺς	ὤχρους
κλητική ὦ!		ὦχρε		ὦχροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὤχρω
γεν-δοτ	τοῖν		ὤχροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὦχρος < ὠχρός

Ουσιαστικό

ὦχρος αρσενικό

1. η χλωμάδα, η ωχρότητα του φόβου

   ⮡  ὦχρός τέ μιν εἷλε παρειάς

2. (χρώμα) το ωχρό χρώμα, η ώχρα

Συγγενικά

• ὠχρότης (η ωχρότητα)
• ὤχρα

→ και δείτε τη λέξη ὠχρός

Πηγές

• ὦχρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὦχρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.