ὠχρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὠχροτητ-
ονομαστική	ἡ	ὠχρότης	αἱ	ὠχρότητες
γενική	τῆς	ὠχρότητος	τῶν	ὠχροτήτων
δοτική	τῇ	ὠχρότητῐ	ταῖς	ὠχρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ὠχρότητᾰ	τὰς	ὠχρότητᾰς
κλητική ὦ!		ὠχρότης		ὠχρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὠχρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ὠχροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠχρότης < ὠχρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

ὠχρότης αρσενικό (μαρτυρείται ο ενικός αριθμός)

1. η χλομάδα, ο ωχρότητα
2. το ωχρό χρώμα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ὠχρός

Πηγές

• ὠχρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὠχρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.