ὠνησόμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὠνησόμενος	ἡ	ὠνησομένη	τὸ	ὠνησόμενον
γενική	τοῦ	ὠνησομένου	τῆς	ὠνησομένης	τοῦ	ὠνησομένου
δοτική	τῷ	ὠνησομένῳ	τῇ	ὠνησομένῃ	τῷ	ὠνησομένῳ
αιτιατική	τὸν	ὠνησόμενον	τὴν	ὠνησομένην	τὸ	ὠνησόμενον
κλητική ὦ!		ὠνησόμενε		ὠνησομένη		ὠνησόμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὠνησόμενοι	αἱ	ὠνησόμεναι	τὰ	ὠνησόμενᾰ
γενική	τῶν	ὠνησομένων	τῶν	ὠνησομένων	τῶν	ὠνησομένων
δοτική	τοῖς	ὠνησομένοις	ταῖς	ὠνησομέναις	τοῖς	ὠνησομένοις
αιτιατική	τοὺς	ὠνησομένους	τὰς	ὠνησομένᾱς	τὰ	ὠνησόμενᾰ
κλητική ὦ!		ὠνησόμενοι		ὠνησόμεναι		ὠνησόμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὠνησομένω	τὼ	ὠνησομένᾱ	τὼ	ὠνησομένω
γεν-δοτ	τοῖν	ὠνησομένοιν	τοῖν	ὠνησομέναιν	τοῖν	ὠνησομένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυσόμενος' όπως «λυσόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ὠνησόμενος, -η, -ον

• μετοχή μέλλοντα του μεσοπαθητικού ρήματος ὠνέομαι-ὠνοῦμαι