ὕαινα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὕαινᾰ	αἱ	ὕαιναι
γενική	τῆς	ὑαίνης	τῶν	ὑαινῶν
δοτική	τῇ	ὑαίνῃ	ταῖς	ὑαίναις
αιτιατική	τὴν	ὕαινᾰν	τὰς	ὑαίνᾱς
κλητική ὦ!		ὕαινᾰ		ὕαιναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑαίνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑαίναιν
1η κλίση, Κατηγορία όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὕαινα < ὗ(ς) + -αινα

Ουσιαστικό

ὕαινα

• (ζωολογία) πιθανόν η ύαινα όπως εννοείται στη νεοελληνική, αλλά αναφέρεται γενικα ως άγριο ζώο, θηρίο, με σκληρή χαίτη

Πηγές

• «ὕαινα» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «ὕαινα» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.