ὑπατεία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὑπατείᾱ	αἱ	ὑπατεῖαι
γενική	τῆς	ὑπατείᾱς	τῶν	ὑπατειῶν
δοτική	τῇ	ὑπατείᾳ	ταῖς	ὑπατείαις
αιτιατική	τὴν	ὑπατείᾱν	τὰς	ὑπατείᾱς
κλητική ὦ!		ὑπατείᾱ		ὑπατεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑπατείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑπατείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑπατεία < ελληνιστική κοινή ὕπατ(ος) (ο ύπατος) + -εία < αρχαία ελληνική ὕπατος (ανώτερος)

Ουσιαστικό

ὑπατεία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η υπατεία

Άλλες γραφές

• ὑπατία

Σύνθετα

• ἀνθυπατεία

Πηγές

• ὑπατεία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπατεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.