ὁμιλητής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὁμιλητής	οἱ	ὁμιληταί
γενική	τοῦ	ὁμιλητοῦ	τῶν	ὁμιλητῶν
δοτική	τῷ	ὁμιλητῇ	τοῖς	ὁμιληταῖς
αιτιατική	τὸν	ὁμιλητήν	τοὺς	ὁμιλητᾱ́ς
κλητική ὦ!		ὁμιλητᾰ́		ὁμιληταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὁμιλητᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ὁμιληταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὁμιλητής < ὁμιλέω + -τής

Ουσιαστικό

ὁμιλητής αρσενικό

1. (εκπαίδευση) μαθητής, σπουδαστής
2. (ελληνιστική σημασία) που έχει εμπειρία κάποιου πράγματος, που γνωρίζει κάτι

Πηγές

• ὁμιλητής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὁμιλητής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.