ὀνείρωξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀνείρωξῐς	αἱ	ὀνειρώξεις
γενική	τῆς	ὀνειρώξεως	τῶν	ὀνειρώξεων
δοτική	τῇ	ὀνειρώξει	ταῖς	ὀνειρώξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ὀνείρωξῐν	τὰς	ὀνειρώξεις
κλητική ὦ!		ὀνείρωξῐ		ὀνειρώξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀνειρώξει
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνειρωξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀνείρωξις < ὄνειρον

Ουσιαστικό

ὀνείρωξις, -εως θηλυκό

1. παραίσθηση, ονειροπόληση

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Τίμαιος, 52b (52b-52c) @scaife.perseus

   ταῦτα δὴ πάντα καὶ τούτων ἄλλα ἀδελφὰ καὶ περὶ τὴν ἄυπνον καὶ ἀληθῶς φύσιν ὑπάρχουσαν ὑπὸ ταύτης τῆς ὀνειρώξεως οὐ δυνατοὶ γιγνόμεθα ἐγερθέντες διοριζόμενοι τἀληθὲς λέγειν, ὡς εἰκόνι μέν, ἐπείπερ οὐδʼ αὐτὸ τοῦτο ἐφʼ ᾧ γέγονεν ἑαυτῆς ἐστιν,

2. (ιατρική) ονείρωξη, ρεύση

   ※  3ος κε αιώνας ⌘ Πορφύριος, Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων (De absinentia) 4.20, @scaife.perseus

   καὶ καθάπαξ ἀφροδίσια καὶ ὀνειρώξεις, ὅτι ψυχῆς σώματι μεμιγμένης καὶ πρὸς τὴν ἡδονὴν κατασπωμένης. μιαίνει δὲ καὶ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς τῇ συμπλοκῇ τοῦ ἀλόγου, θηλυνομένου τοῦ ἐντὸς ἄρρενος.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ὀνειρώσσω, ὀνειρώττω και ὄνειρον

Δείτε επίσης

• στα μεσαιωνικά ελληνικά: ὀνειρωξία

Πηγές

• ὀνείρωξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.