ἴγδη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἴγδη	αἱ	...?...αι
γενική	τῆς	ἴγδης	τῶν	ἰγδῶν
δοτική	τῇ	ἴγδῃ	ταῖς	ἴγδαις
αιτιατική	τὴν	ἴγδην	τὰς	ἴγδᾱς
κλητική ὦ!		ἴγδη		...?...αι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἴγδᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἴγδαιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα. Δεν γνωρίζουμε πώς τονίζεται η ονομαστική πληθυντικού.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἴγδη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἴγδη, -ης θηλυκό

• άλλη μορφή του ἴγδις το γουδί

  Ἴγδη: ἡ θυῖα, ἔνθα μίσγομεν τὰ ἀρτύσματα (Γουδιανό Ετυμολογικό-Etymologicum Gudianum, Ι, 271, 15)

  ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ γυναικείης φύσιος, (De natura muliebri), 88,@scaife.perseus

  Ἢν τὸ χορίον μὴ ὑποχωρέῃ, κόνυζαν τρίψας, ἐν εἰρίῳ ποιήσας πρόσθεμα, προστιθέναι, καὶ τῇ ἴγδῃ οἴνῳ διατρίψας, δοῦναι πιεῖν.

  ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Ἱπποκράτης, Γυναικεῖα, (De muliebribus), 1.103,@scaife.perseus

  Ἔμπλαστρον· μίσυ κατακαύσας, τρῖβε ἐν ἴγδῃ·

Συνώνυμα

• ἴγδις
• θυεία
• θυείη
• ὅλμος

Πηγές

• ἴγδη, ἴγδις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.