Ἐλεώνιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐλεώνιος	οἱ	Ἐλεώνιοι
γενική	τοῦ	Ἐλεωνίου	τῶν	Ἐλεωνίων
δοτική	τῷ	Ἐλεωνίῳ	τοῖς	Ἐλεωνίοις
αιτιατική	τὸν	Ἐλεώνιον	τοὺς	Ἐλεωνίους
κλητική ὦ!		Ἐλεώνιε		Ἐλεώνιοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐλεωνίω
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐλεωνίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐλεώνιος < αρχαία ελληνική Ἐλεών + -ιος

Ουσιαστικό

Ἐλεώνιος αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Ἐλεών

Πηγές

• Ἐλεώνιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.