ἐπιγονατίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπιγονατίς	αἱ	ἐπιγονατίδες
γενική	τῆς	ἐπιγονατίδος	τῶν	ἐπιγονατίδων
δοτική	τῇ	ἐπιγονατίδῐ	ταῖς	ἐπιγονατίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπιγονατίδᾰ	τὰς	ἐπιγονατίδᾰς
κλητική ὦ!		ἐπιγονατίς*		ἐπιγονατίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιγονατίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιγονατίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπιγονατίς (ελληνιστική κοινή) < ἐπι- + αρχαία ελληνική γόνυ, γονατ- + -ίς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵónu

Ουσιαστικό

ἐπιγονατίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (ανατομία) επιγονατίδα

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, De usu partium corporis humani I-XI, 3.15 @scaife.perseus

   ἥ τε μύλη μὲν πρός τινων, ἐπιγονατὶς δ’ ὑφ’ ἑτέρων ὀνομαζομένη, χονδρῶδες ὀστοῦν οὖσα, τὰ πρόσω μέρη τῆς διαρθρώσεως ἅπαντα καταλαμβάνει, κωλύουσα μὲν καὶ αὐτὸν τὸν μηρὸν ὀλισθαίνειν εἰς τὰ πρόσω μέρη,

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, De ossibus ad tirones, κεφ. 23 @scaife.perseus

   ὀνομάζουσι δὲ τὸ ὀστοῦν τοῦτο τινὲς μὲν ἐπιγονατίδα, τινὲς δὲ μύλην.

2. (ενδυμασία) ένδυμα που φτάνει μέχρι το γόνατο

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ἐπιγουνατίς

Συγγενικά

• γονατίζω
• γονατίς
• γόνατον

→ και δείτε τη λέξη γόνυ

Πηγές

• ἐπιγονατίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.