Ἀσπληδόνιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀσπληδόνιος	οἱ	Ἀσπληδόνιοι
γενική	τοῦ	Ἀσπληδονίου	τῶν	Ἀσπληδονίων
δοτική	τῷ	Ἀσπληδονίῳ	τοῖς	Ἀσπληδονίοις
αιτιατική	τὸν	Ἀσπληδόνιον	τοὺς	Ἀσπληδονίους
κλητική ὦ!		Ἀσπληδόνιε		Ἀσπληδόνιοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀσπληδονίω
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀσπληδονίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀσπληδόνιος < αρχαία ελληνική Ἀσπληδών, Ασπληδόν(ος) + -ιος

Ουσιαστικό

Ἀσπληδόνιος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Ἀσπληδών

Πηγές

• Ἀσπληδόνιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.