Ἀνθηδονίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀνθηδονίτης	οἱ	Ἀνθηδονίται
γενική	τοῦ	Ἀνθηδονίτου	τῶν	Ἀνθηδονιτῶν
δοτική	τῷ	Ἀνθηδονίτῃ	τοῖς	Ἀνθηδονίταις
αιτιατική	τὸν	Ἀνθηδονίτην	τοὺς	Ἀνθηδονίτᾱς
κλητική ὦ!		Ἀνθηδονίτᾰ		Ἀνθηδονίται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀνθηδονίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀνθηδονίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀνθηδονίτης < Ἀνθηδών, Ἀνθηδόν(ος) + -ίτης

Ουσιαστικό

Ἀνθηδονίτης αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Ἀνθηδών

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη Ἀνθηδών

Πηγές

• Ἀνθηδονίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.