ἄχραντος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄχραντος	τὸ	ἄχραντον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀχράντου	τοῦ	ἀχράντου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀχράντῳ	τῷ	ἀχράντῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄχραντον	τὸ	ἄχραντον
κλητική ὦ!		ἄχραντε		ἄχραντον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄχραντοι	τὰ	ἄχραντᾰ
γενική	τῶν	ἀχράντων	τῶν	ἀχράντων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀχράντοις	τοῖς	ἀχράντοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀχράντους	τὰ	ἄχραντᾰ
κλητική ὦ!		ἄχραντοι		ἄχραντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀχράντω	τὼ	ἀχράντω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀχράντοιν	τοῖν	ἀχράντοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄχραντος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἄχραντος, -ος, -ον

• άσπιλος, άχραντος

Πηγές

• ἄχραντος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄχραντος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.