ἄργματα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	τὰ	ἄργμᾰτᾰ
γενική	τῶν	ἀργμᾰ́των
δοτική	τοῖς	ἄργμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὰ	ἄργμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἄργμᾰτᾰ
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

ἄργματα: ἄρχ(ω) + -ματα, πληθυντικός του -μα (υποθετικός τύπος *ἄργμα) με ἀρχ-ματα > ἀργ-ματα. Και τύπος ἄρχματα στον Ησύχιο.

Ουσιαστικό

ἄργματα, -ων ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό

• (για θυσία ή γιορτή) πρωτότοκα ως προσφορά, οι απαρχές

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 14 (ξ. Ὀδυσσέως πρὸς Εὔμαιον ὁμιλία.), στίχ. 446 (446-448)

  Ἦ ῥα καὶ ἄργματα θῦσε θεοῖς αἰειγενέτῃσι, | σπείσας δ᾽ αἴθοπα οἶνον Ὀδυσσῆϊ πτολιπόρθῳ | ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν· ὁ δ᾽ ἕζετο ᾗ παρὰ μοίρῃ.

  Τέλειωσε, και τις απαρχές του ζώου θυσίαζε στους αιωνίους θεούς, | σταλάζοντας κόκκινο σαν τη φλόγα το κρασί, ύστερα την κούπα δίνει | στα χέρια του πολιορκητή Οδυσσέα, τέλος πήρε κι αυτός τη θέση του.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ≈ συνώνυμα: ἀπάργματα, ἀπαρχαί

Άλλες μορφές

• ἄρχματα (στον Ησύχιο)

Ετυμολογία 2

ἄργματα: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ἄργματα [ἄργμᾰτα] ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του *ἄργμα

Πηγές

• ἄργμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄργματα, ἄργμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.