ἄναμμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄναμμᾰ	τὰ	ἀνάμμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἀνάμμᾰτος	τῶν	ἀναμμᾰ́των
δοτική	τῷ	ἀνάμμᾰτῐ	τοῖς	ἀνάμμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄναμμᾰ	τὰ	ἀνάμμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἄναμμᾰ		ἀνάμμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνάμμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀναμμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄναμμα (ελληνιστική κοινή) < ἀνάπτω + -μα

Ουσιαστικό

ἄναμμα, -ατος ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• φλεγόμενη ύλη, καθετί που φλέγεται

Πηγές

• ἄναμμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.