ἀφετηρία

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀφετηρίᾱ	αἱ	ἀφετηρίαι
γενική	τῆς	ἀφετηρίᾱς	τῶν	ἀφετηριῶν
δοτική	τῇ	ἀφετηρίᾳ	ταῖς	ἀφετηρίαις
αιτιατική	τὴν	ἀφετηρίᾱν	τὰς	ἀφετηρίᾱς
κλητική ὦ!		ἀφετηρίᾱ		ἀφετηρίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀφετηρίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀφετηρίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀφετηρία < ουσιαστικοποιημένο θηλυκό του επιθέτου ἀφετήριος - εννοείται το θηλυκό ουσιαστικό γραμμή (απ' όπου ξεκινούν οι δρομείς)

Ουσιαστικό

ἀφετηρία θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (αθλητισμός) η αφετηρία για αγώνα δρόμου

Συνώνυμα

• ἄφεσις
• βαλβίς
• ὕσπληγξ

Ετυμολογία 2

ἀφετηρία: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἀφετηρία

• ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του ἀφετήριος