ἀρχιρράπτης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀρχιρράπτης	οἱ	ἀρχιρράπται
γενική	τοῦ	ἀρχιρράπτου	τῶν	ἀρχιρραπτῶν
δοτική	τῷ	ἀρχιρράπτῃ	τοῖς	ἀρχιρράπταις
αιτιατική	τὸν	ἀρχιρράπτην	τοὺς	ἀρχιρράπτας
κλητική ὦ!		ἀρχιρράπτα		ἀρχιρράπται
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρχιρράπτης / ἀρχιῤῥάπτης: μαρτυρείται από το 1880 σε κείμενο του Παντολέοντος Βάλβη < ἀρχι- + -ρράπτης (δείτε ρρ) < ῥάπτης

Ουσιαστικό

ἀρχιρράπτης, -ου (καθαρεύουσα)

• επικεφαλής ομάδας ραφτών: αρχιράφτης, αρχιράπτης

  ※  Γεώργιος Βιζυηνός, Τὸ μόνον τῆς ζωῆς του ταξείδιον (1884), @el.wikisource

  Ἐν τούτοις εἶχον παρέλθει ἀρκετοὶ μῆνες ἀπὸ τῆς ἀφίξεώς μας καὶ τίποτ’ ἀκόμη δὲν κατωρθώθη. Εἶναι ἀληθὲς ὅτι ὁ μάστορής μου ἦτον ἀρχιρράπτης τῆς Βαλιδὲ-Σουλτάνας, καὶ ἐπειδὴ ἐγὼ ἤμην ὁ μικρότερος τῶν συμμαθητῶν μου, μὲ ἔστελλε τακτικὰ εἰς τὸ παρὰ τὸν Βόσπορον παλάτιον αὐτῆς πότε φέροντα μέγαν «μπόγον» ἐπὶ κεφαλῆς, πότε δὲ ὑπὸ μάλης τὴν μεταξίνην καὶ χρυσόκροσσον «σακκούλαν», μὲ τὰ κατάστιχά του ἐν αὐτῇ.