ἀπόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπόθριξ	οἱ/αἱ	ἀπότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπότριχος	τῶν	ἀποτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπότριχῐ	τοῖς/ταῖς	ἀπότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπότριχᾰ	τοὺς/τὰς	ἀπότριχᾰς
κλητική ὦ!		ἀπόθριξ		ἀπότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόθριξ < (ελληνιστική κοινή) ἀπό- + -θριξ

Ουσιαστικό

ἀπόθριξ αρσενικό ή θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) άτριχος, που δεν έχει τρίχες

  ※  και τοὺς μὴ ἰχθῦς ἐσθίοντας ἀπίχθυς καλοῦσι, καὶ τοὺς ἀμούσους ἀπομούσους, καὶ τοὺς ἀνήβους ἀπότριχας (Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, περ. 257 - περ. 180 π.Χ., Περί των υποπτευομένων μη ειρήσθαι τοις παλαιοίς [1])

  και όσους δεν τρώνε ψάρια, τους αποκαλούν απίχθυες, και όσους δεν ξέρουν από μουσική, απομούσους, και τους νεαρότερους (που δεν είναι ακόμη έφηβοι), απότριχες (που είναι άτριχοι ακόμη)

Συνώνυμα

• ἄθριξ
• ψιλός
• ἄνηβος (το αναφέρει ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς στις Γλώσσες, Α, παρόλο που έχει και την έννοια του εφήβου, του άτριχου εφήβου, όχι καθαρά την έννοια του άτριχου)

Πηγές

• ἀπόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.