ἀποκρότημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀποκρότημᾰ	τὰ	ἀποκροτήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἀποκροτήμᾰτος	τῶν	ἀποκροτημᾰ́των
δοτική	τῷ	ἀποκροτήμᾰτῐ	τοῖς	ἀποκροτήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἀποκρότημᾰ	τὰ	ἀποκροτήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἀποκρότημᾰ		ἀποκροτήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποκροτήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποκροτημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀποκρότημα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀποκρότημα ουδέτερο

• η δημιουργία ήχου, κρότου με τη χρήση δακτύλων, του μέσου και του δείκτη (σε συνδυασμό με τον αντίχειρα)

  τῶν δακτύλων ἀποκρότημα

Συνώνυμα

• ἐπίπταισμα

Συγγενικά

• ἀποκροτέω, ἀποκροτῶ
• ἀπόκροτος
• και → δείτε τη λέξη κρότος

Δείτε επίσης

• ἀποληκέω, ἀποληκῶ

Πηγές

• ἀποκρότημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.