ἀπλυσία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπλυσίᾱ	αἱ	ἀπλυσίαι
γενική	τῆς	ἀπλυσίᾱς	τῶν	ἀπλυσιῶν
δοτική	τῇ	ἀπλυσίᾳ	ταῖς	ἀπλυσίαις
αιτιατική	τὴν	ἀπλυσίᾱν	τὰς	ἀπλυσίᾱς
κλητική ὦ!		ἀπλυσίᾱ		ἀπλυσίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπλυσίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπλυσίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπλυσία < ἄπλυτος

Ουσιαστικό

ἀπλυσία θηλυκό

1. ρυπαρότητα, βρόμα
2. είδος σπόγγου που δεν είναι δυνατόν να καθαριστεί