ἀναφύσημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀναφύσημᾰ	τὰ	ἀναφυσήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἀναφυσήμᾰτος	τῶν	ἀναφυσημᾰ́των
δοτική	τῷ	ἀναφυσήμᾰτῐ	τοῖς	ἀναφυσήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἀναφύσημᾰ	τὰ	ἀναφυσήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἀναφύσημᾰ		ἀναφυσήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀναφυσήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀναφυσημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀναφύσημα < ἀναφυσάω φυση- + -μα → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀναφύσημα ουδέτερο

• (άνεμος) ριπή ανέμου

  ※  4ος αιώνας πκε ⌘ Ψευδο-Ἀριστοτέλης, Περὶ κόσμου, 4 @scaife.perseus

  Τῶν γε μὴν βιαίων πνευμάτων καταιγὶς μέν ἐστι πνεῦμα ἄνωθεν τύπτον ἐξαίφνης, θύελλα δὲ πνεῦμα βίαιον καὶ ἄφνω προσαλλόμενον, λαῖλαψ δὲ καὶ στρόβιλος πνεῦμα εἰλούμενον κάτωθεν ἄνω, ἀναφύσημα δὲ γῆς πνεῦμα ἄνω φερόμενον κατὰ τὴν ἐκ βυθοῦ τινος ἢ ῥήγματος ἀνάδοσιν· ὅταν δὲ εἰλούμενον πολὺ φέρηται, πρηστὴρ χθόνιός ἐστιν.

Πηγές

• ἀναφύσημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀναφύσημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.