ἀνασείω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀνασείω < ἀνα- + σείω

Ρήμα

ἀνασείω

1. κινώ πάνω κάτω, τραντάζω, ταρακουνάω

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας, Λυσίας, Κατ᾽ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας, 51

   καὶ ἐπὶ τούτοις ἱέρειαι καὶ ἱερεῖς στάντες κατηράσαντο πρὸς ἑσπέραν καὶ φοινικίδας ἀνέσεισαν, κατὰ τὸ νόμιμον τὸ παλαιὸν καὶ ἀρχαῖον.

2. (για χέρια) σηκώνω ψηλά

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 4, 38.1

   οἱ δὲ ἀκούσαντες παρῆκαν τὰς ἀσπίδας οἱ πλεῖστοι καὶ τὰς χεῖρας ἀνέσεισαν, δηλοῦντες προσίεσθαι τὰ κεκηρυγμένα.

   Όταν οι Λακεδαιμόνιοι άκουσαν την πρόταση, άφησαν οι περισσότεροι τις ασπίδες τους και σήκωσαν τα χέρια για να δείξουν ότι δέχονται τους όρους.

   Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

3. απειλώ, επισείω
4. (μεταφορικά) διεγείρω, ερεθίζω, υποκινώ, προκαλώ, παρακινώ

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν, 23.5 @scaife.perseus

   οἱ δὲ ἐπίσχυον, λέγοντες ὅτι Ἀνασείει τὸν λαόν, διδάσκων καθ’ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε.

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Εὐαγγέλιον κατὰ Μᾶρκον, 15.11 @scaife.perseus

   οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἀνέσεισαν τὸν ὄχλον, ἵνα μᾶλλον τὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς.

5. (στην παθητική φωνή) υποκινούμαι, ενθαρρύνομαι

Άλλες μορφές

• ποιητικός τύπος: ἀνασσείω

Παράγωγα

• ἀνασεισίφαλλος
• ἀνάσεισις
• ἀνάσεισμα
• ἀνασεισμός
• ἀνασειστικός
• ἀνασείστρια
• ἐπανάσεισις
• εὐανάσειστος

Σύνθετα

• ἐπανασείω
• προανασείω
• προεπανασείω
• προσανασείω

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• ἀνασείω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνασείω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.