ἀηδόνιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀηδόνιον	τὰ	ἀηδόνιᾰ
γενική	τοῦ	ἀηδονίου	τῶν	ἀηδονίων
δοτική	τῷ	ἀηδονίῳ	τοῖς	ἀηδονίοις
αιτιατική	τὸ	ἀηδόνιον	τὰ	ἀηδόνιᾰ
κλητική ὦ!		ἀηδόνιον		ἀηδόνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀηδονίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀηδονίοιν
2η κλίση όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἀηδόνιον

Ετυμολογία

ἀηδόνιον < ἀηδών + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

ἀηδόνιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) (ορνιθολογία) υποκοριστικό του αηδόνι, αηδονάκι