ἀετιδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀετιδεύς	οἱ	ἀετιδεῖς
γενική	τοῦ	ἀετιδέως	τῶν	ἀετιδέων
δοτική	τῷ	ἀετιδεῖ	τοῖς	ἀετιδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀετιδέᾱ	τοὺς	ἀετιδέᾱς
κλητική ὦ!		ἀετιδεῦ		ἀετιδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀετιδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀετιδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀετιδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀετ(ός) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

ἀετιδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πτηνό) ο νεαρός αετός, το αετόπουλο, ο αετιδέας

Άλλες μορφές

• αετιδέας

Πηγές

• ἀετιδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.