ἀδερφός

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀδερφός	οἱ	ἀδερφοί
γενική	τοῦ	ἀδερφοῦ	τῶν	ἀδερφῶν
δοτική	τῷ	ἀδερφῷ	τοῖς	ἀδερφοῖς
αιτιατική	τὸν	ἀδερφόν	τοὺς	ἀδερφούς
κλητική ὦ!		ἀδερφέ		ἀδερφοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀδερφώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀδερφοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀδερφός < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἀδελφός με τροπή [l > r] πριν από σύμφωνο

Ουσιαστικό

ἀδερφός αρσενικό

• άλλη μορφή του ἀδελφός: o αδερφός