χυμεία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χυμείᾱ	αἱ	χυμεῖαι
γενική	τῆς	χυμείᾱς	τῶν	χυμειῶν
δοτική	τῇ	χυμείᾳ	ταῖς	χυμείαις
αιτιατική	τὴν	χυμείᾱν	τὰς	χυμείᾱς
κλητική ὦ!		χυμείᾱ		χυμεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χυμείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		χυμείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χυμεία < χύμα < χέω

Ουσιαστικό

χυμεία θηλυκό

1. επεξεργασία υγρών
2. αλχημεία

   ※  Εἰ καὶ τὴν κεκρυμμένην τέχνην τῆς χυμείας ἐπίσταται, φησὶν πρὸς αὐτοὺς ὅτι «πῶς μεταβολὴν νῦν ὁρῶ; πῶς τὸ ὕδωρ καὶ τὸ πῦρ, ἐχθρὰ καὶ ἐναντία ἀλλήλοις καὶ <πρὸς τὴν> ἀντιπαράθεσιν πεφυκότα εἰς τὸ αὐτὸ συνῆλθον ὁμονοίας καὶ φιλίας χάριν» καὶ τὰ ἑξῆς. ῍Ω παραδόξου κράσεως! πόθεν ἥτις ἡ τῶν ἐχθρῶν ἀπροσδόκητος φιλία; (Ολυμπιόδωρος ο αλχημιστής, Εἰς τὸ κατ' ἐνέργειαν Ζωσίμου, 2, 94, 17)

   άλλες μορφές: χημεία, χημία

Συγγενικά

• (νέα ελληνική αλχημεία
• (νέα ελληνική χημεία