χορτάρι

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	χορτάρι	τα	χορτάρια
γενική	του	χορταριού	των	χορταριών
αιτιατική	το	χορτάρι	τα	χορτάρια
κλητική		χορτάρι		χορτάρια
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χορτάρι < μεσαιωνική ελληνική χορτάριν < ελληνιστική κοινή χορτάριον < αρχαία ελληνική χόρτος

Ουσιαστικό

χορτάρι ουδέτερο

• το χόρτο, η μονοετής πόα που τρέφει τα ζώα και αναπτύσσεται κάθε άνοιξη

Για ιδές καιρό που εδιάλεξεν ο Χάρος να με πάρη, τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά που βγάν΄ η γη χορτάρι (φράση που αποδίδεται στον ετοιμοθάνατο Αθανάσιο Διάκο)

Μεταφράσεις

    χορτάρι

γαλλικά : fourrage (fr) εσθονικά : muru (et)

πολωνικά : ziele (pl), siano (pl), trawa (pl)