φρεάτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	φρεάτιον	τὰ	φρεάτιᾰ
γενική	τοῦ	φρεατίου	τῶν	φρεατίων
δοτική	τῷ	φρεατίῳ	τοῖς	φρεατίοις
αιτιατική	τὸ	φρεάτιον	τὰ	φρεάτιᾰ
κλητική ὦ!		φρεάτιον		φρεάτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φρεατίω
γεν-δοτ	τοῖν		φρεατίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φρεάτιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική φρέαρ, φρεατ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: φρεάτιο

Ουσιαστικό

φρεάτιον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• υποκοριστικό του φρέαρ

Πηγές

• φρεάτιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.