τροχαστής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	τροχαστής	οἱ	τροχασταί
γενική	τοῦ	τροχαστοῦ	τῶν	τροχαστῶν
δοτική	τῷ	τροχαστῇ	τοῖς	τροχασταῖς
αιτιατική	τὸν	τροχαστήν	τοὺς	τροχαστᾱ́ς
κλητική ὦ!		τροχαστᾰ́		τροχασταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τροχαστᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		τροχασταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τροχαστής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τροχάζω, τροχασ- + -τής

Ουσιαστικό

τροχαστής αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) εργάτης που χειριζόταν αντλία νερού με τροχό

Πηγές

• τροχαστής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.