τετρακυμία

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τετρακυμίᾱ	αἱ	τετρακυμίαι
γενική	τῆς	τετρακυμίᾱς	τῶν	τετρακυμιῶν
δοτική	τῇ	τετρακυμίᾳ	ταῖς	τετρακυμίαις
αιτιατική	τὴν	τετρακυμίᾱν	τὰς	τετρακυμίᾱς
κλητική ὦ!		τετρακυμίᾱ		τετρακυμίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τετρακυμίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		τετρακυμίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τετρακυμία (ελληνιστική κοινή) < τετρα- + αρχαία ελληνική κῦμ(α) + -ία

Ουσιαστικό

τετρακυμία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή, μετεωρολογία) μεγάλη τρικυμία από ανέμους τεσσάρων διευθύνσεων (⌘ Ευστάθιος Θεσσαλονίκης)

Συγγενικά

• δεκακυμία
• πολυκυμία
• τρικυμία

→ και δείτε τις λέξεις τέτταρα και κῦμα

Πηγές

• τετρακυμία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.