τετράσκαλμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	τετράσκαλμος	τὸ	τετράσκαλμον
γενική	τοῦ/τῆς	τετρασκάλμου	τοῦ	τετρασκάλμου
δοτική	τῷ/τῇ	τετρασκάλμῳ	τῷ	τετρασκάλμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	τετράσκαλμον	τὸ	τετράσκαλμον
κλητική ὦ!		τετράσκαλμε		τετράσκαλμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	τετράσκαλμοι	τὰ	τετράσκαλμᾰ
γενική	τῶν	τετρασκάλμων	τῶν	τετρασκάλμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	τετρασκάλμοις	τοῖς	τετρασκάλμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	τετρασκάλμους	τὰ	τετράσκαλμᾰ
κλητική ὦ!		τετράσκαλμοι		τετράσκαλμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	τετρασκάλμω	τὼ	τετρασκάλμω
γεν-δοτ	τοῖν	τετρασκάλμοιν	τοῖν	τετρασκάλμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τετράσκαλμος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τετρά- + σκαλμός

Επίθετο

τετράσκαλμος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• (ναυτικός όρος) που φέρει τέσσερις σκαλμούς, τετράκωπος

  → χρειάζεται παράθεμα (Διόδωρος Σικελιώτης, 40.1.)

Πηγές

• τετράσκαλμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.