τερέτριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τερέτριον	τὰ	τερέτριᾰ
γενική	τοῦ	τερετρίου	τῶν	τερετρίων
δοτική	τῷ	τερετρίῳ	τοῖς	τερετρίοις
αιτιατική	τὸ	τερέτριον	τὰ	τερέτριᾰ
κλητική ὦ!		τερέτριον		τερέτριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τερετρίω
γεν-δοτ	τοῖν		τερετρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τερέτριον (ελληνιστική κοινή) < τέρετρ(ον) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

τερέτριον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (υποκοριστικό, εργαλείο) μικρό τρυπάνι

Πηγές

• τερέτριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.