σύναψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύναψῐς	αἱ	συνάψεις
γενική	τῆς	συνάψεως	τῶν	συνάψεων
δοτική	τῇ	συνάψει	ταῖς	συνάψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύναψῐν	τὰς	συνάψεις
κλητική ὦ!		σύναψῐ		συνάψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνάψει
γεν-δοτ	τοῖν		συναψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύναψις < συνάπτω, συναπτ- + -σις > -ψις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύν- + ἅψις.

Ουσιαστικό

σύναψις, -εως θηλυκό

1. σημείο ένωσης
2. σύναψη

Πηγές

• σύναψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.