στομφός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	στομφός	ἡ	στομφή	τὸ	στομφόν
γενική	τοῦ/τῆς	στομφοῦ	τῆς	στομφῆς	τοῦ	στομφοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	στομφῷ	τῇ	στομφῇ	τῷ	στομφῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	στομφόν	τὴν	στομφήν	τὸ	στομφόν
κλητική ὦ!		στομφέ		στομφή		στομφόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	στομφοί	αἱ	στομφαί	τὰ	στομφᾰ́
γενική	τῶν	στομφῶν	τῶν	στομφῶν	τῶν	στομφῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	στομφοῖς	ταῖς	στομφαῖς	τοῖς	στομφοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	στομφούς	τὰς	στομφᾱ́ς	τὰ	στομφᾰ́
κλητική ὦ!		στομφοί		στομφαί		στομφᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	στομφώ	τὼ	στομφᾱ́	τὼ	στομφώ
γεν-δοτ	τοῖν	στομφοῖν	τοῖν	στομφαῖν	τοῖν	στομφοῖν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ός, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'κολοβός' όπως «κολοβός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

στομφός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

στομφός, -ός/-ή, -όν

• (ελληνιστική κοινή) πομπώδης, κομπαστικός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη στόμφος

Πηγές

• στομφός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• μορφολογία@perseus.tufts.edu