σπαρίλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σπαρίλα	οι	σπαρίλες
γενική	της	σπαρίλας		—
αιτιατική	τη	σπαρίλα	τις	σπαρίλες
κλητική		σπαρίλα		σπαρίλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπαρίλα < σπάρος + -ίλα

Ουσιαστικό

σπαρίλα θηλυκό

• (λαϊκότροπο) τεμπελιά, νωθρότητα

  ↪ τον έχει πιάσει σήμερα μια σπαρίλα... ούτε στη δουλειά δεν πήγε...

  ※  Εντάξει , αλλά με ποιους ; Είναι εύκολο να ξεδιαλέξεις δέκα, δώδεκα παίκτες μέσα σ' αυτό το συνονθύλευμα της σπαρίλας και της χαβαλεδοσύνης; Τελικά βρέθηκαν μερικοί, ανάμεσά τους κι εγώ, που ξέραμε μέσες άκρες πώς να σταθούμε... (Αλμπέρτος Ναρ, Σε αναζήτηση ύφους, Εκδόσεις Νεφέλη, 1997, σελ. 31)

Συνώνυμα

• ραθυμία
• τεμπελιά
• νωθρότητα

Συγγενικά

• σπαρίλας
• → δείτε τη λέξη σπάρος

Μεταφράσεις

    σπαρίλα

→ δείτε τις λέξεις ραθυμία και τεμπελιά