σουνιάρατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	σουνιάρατος	τὸ	σουνιάρατον
γενική	τοῦ/τῆς	σουνιαράτου	τοῦ	σουνιαράτου
δοτική	τῷ/τῇ	σουνιαράτῳ	τῷ	σουνιαράτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	σουνιάρατον	τὸ	σουνιάρατον
κλητική ὦ!		σουνιάρατε		σουνιάρατον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	σουνιάρατοι	τὰ	σουνιάρατᾰ
γενική	τῶν	σουνιαράτων	τῶν	σουνιαράτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	σουνιαράτοις	τοῖς	σουνιαράτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	σουνιαράτους	τὰ	σουνιάρατᾰ
κλητική ὦ!		σουνιάρατοι		σουνιάρατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σουνιαράτω	τὼ	σουνιαράτω
γεν-δοτ	τοῖν	σουνιαράτοιν	τοῖν	σουνιαράτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σουνιάρατος < Σούνι(ον) + -άρατος (< ἀράομαι (παρακαλώ))

Επίθετο

σουνιάρατος, -ος, -ον

• αυτός που λατρεύεται στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• δείτε Σουνιάρατος