σκολύμπρι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	σκολύμπρι	τα	σκολύμπρια
γενική	του	σκολυμπριού	των	σκολυμπριών
αιτιατική	το	σκολύμπρι	τα	σκολύμπρια
κλητική		σκολύμπρι		σκολύμπρια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκολύμπρι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σκόλυμβρ(ος) + -ιον < αρχαία ελληνική σκόλυμος

Ουσιαστικό

σκολύμπρι ουδέτερο

• (φυτό) άλλη μορφή του σκόλυμπρος

Μεταφράσεις

    σκολύμπρι

Πηγές

• σκόλυμπρος - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• σκολύμπρι - Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.