σάρκωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σάρκωσῐς	αἱ	σαρκώσεις
γενική	τῆς	σαρκώσεως	τῶν	σαρκώσεων
δοτική	τῇ	σαρκώσει	ταῖς	σαρκώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σάρκωσῐν	τὰς	σαρκώσεις
κλητική ὦ!		σάρκωσῐ		σαρκώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σαρκώσει
γεν-δοτ	τοῖν		σαρκωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σάρκωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική grc / σαρκῶ + -σις (-ωσις)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σάρκωση

Ουσιαστικό

σάρκωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (ιατρική) έκφυση, αύξηση της σάρκας
2. (θρησκεία) ενσάρκωση, υλοποίηση

Σύνθετα

• ἀποσάρκωσις
• ἐκσάρκωσις
• ἐνσάρκωσις
• εὐσάρκωσις
• κατασάρκωσις
• περισάρκωσις
• συσσάρκωσις
• ὑπερσάρκωσις

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις σαρκόω και σάρξ

Πηγές

• σάρκωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σάρκωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.