πύραυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῠυαρνο-
ονομαστική	ὁ	πύραυνος	οἱ	πύραυνοι
γενική	τοῦ	πυραύνου	τῶν	πυραύνων
δοτική	τῷ	πυραύνῳ	τοῖς	πυραύνοις
αιτιατική	τὸν	πύραυνον	τοὺς	πυραύνους
κλητική ὦ!		πύραυνε		πύραυνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυραύνω
γεν-δοτ	τοῖν		πυραύνοιν
2η κλίση, ομάδα 'θρίαμβος', Κατηγορία όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πύραυνος, λέξη του 2ου αιώνα ΚΕ < πῦρ + -αυνος < αὔω (με τη σημασία "ανάβω φωτιά")

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πύραυνο

Ουσιαστικό

πύραυνος [ῠ] αρσενικό (στον ενικό, και ουδέτερο πύραυνον)

• (ελληνιστική κοινή) αγγείο με ευρύ στομια που περιείχε αναμμένα κάρβουνα, (πρβλ. σύγχρονο μαγκάλι)

Αναφορές

• «πύραυνος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• λήμμα 'πύραυνος' @stephanus.tlg (αγγλικά, με αποσπάσματα κειμένων)