πύραυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	πύραυνος	πυραύνω	πύραυνοι
Γενική	πυραύνου	πυραύνοιν	πυραύνων
Δοτική	πυραύνῳ	πυραύνοιν	πυραύνοις
Αιτιατική	πύραυνον	πυραύνω	πυραύνους
Κλητική	πύραυνε	πυραύνω	πύραυνοι

Ετυμολογία

πύραυνος < πῦρ + -αυνος < αὔω (με τη σημασία "ανάβω φωτιά")

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πύραυνο

Ουσιαστικό

πύραυνος [ῠ] αρσενικό - (ελληνιστική κοινή) (του 2ου αιώνα Κ.Ε.)

(στον ενικό, και ουδέτερο πύραυνον)

• αγγείο με ευρύ στομια που περιείχε αναμμένα κάρβουνα, (πρβλ. σύγχρονο μαγκάλι)

Αναφορές

• «πύραυνος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• λήμμα 'πύραυνος' @stephanus.tlg (αγγλικά, με αποσπάσματα κειμένων)