πρόσκρουσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόσκρουσῐς	αἱ	προσκρούσεις
γενική	τῆς	προσκρούσεως	τῶν	προσκρούσεων
δοτική	τῇ	προσκρούσει	ταῖς	προσκρούσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόσκρουσῐν	τὰς	προσκρούσεις
κλητική ὦ!		πρόσκρουσῐ		προσκρούσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσκρούσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσκρουσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσκρουσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρόσκρουσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• πρόσκρουση, χτύπημα πάνω σε κάτι, προσβολή

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόσκρουσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσκρουσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.