πρωτέκδικος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πρωτέκδικος	οι	πρωτέκδικοι
γενική	του	πρωτέκδικου & πρωτεκδίκου	των	πρωτέκδικων & πρωτεκδίκων
αιτιατική	τον	πρωτέκδικο	τους	πρωτέκδικους & πρωτεκδίκους
κλητική		πρωτέκδικε		πρωτέκδικοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρωτέκδικος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική πρωτέκδικος < πρωτ- (πρῶτος) + μεσαιωνική ελληνική ἔκδικος (<ἐκ + δίκη)

Ουσιαστικό

πρωτέκδικος αρσενικό

1. (νομικός όρος) ο πρώτος δικαστής
2. (νομικός όρος, θρησκεία) όπως μεσαιωνικά ελληνικά πρωτέκδικος

Δείτε επίσης

• Πρωτέκδικος (επώνυμο)

Μεταφράσεις

    πρωτέκδικος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία.

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πρωτέκδικος < (πρῶτος) πρωτ-+ ἔκδικος (<ἐκ + δίκη)

Ουσιαστικό

πρωτέκδικος αρσενικό

1. (νομικός όρος) ο πρώτος δικαστής

   ※  ἕως καὶ ἐς πρωτεκδίκου φθάσας τιμήν (Γεώργιος Παχυμέρης 1242‑1310, Ιστορία 4α.)

2. (νομικός όρος, θρησκεία) ο πρώτος της εκκλησιαστικής αρχής των εκδίκων που φρόντιζαν για την εκτέλεση των ποινών των εκκλησιαστικών δικαστηρίων

Συγγενικά

• πρωτεκδικεῖον
• πρωτεκδικικός
• πρωτεκδικῶ, -έω

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία.