προσέλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσέλευσῐς	αἱ	προσελεύσεις
γενική	τῆς	προσελεύσεως	τῶν	προσελεύσεων
δοτική	τῇ	προσελεύσει	ταῖς	προσελεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσέλευσῐν	τὰς	προσελεύσεις
κλητική ὦ!		προσέλευσῐ		προσελεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσελεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσελευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσέλευσις < (πρός) προσ- + ἔλευσις < προσελεύσομαι, μέλλοντας του προσέρχομαι

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: προσέλευση

Ουσιαστικό

προσέλευσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) πλησίασμα

Παράγωγα

• προσελευστέον

Συγγενικά

• προσέλασις
• προσελαύνω
• προσέρχομαι
• → και δείτε τις λέξεις ἔλευσις, ἐλεύσομαι και ἔρχομαι

Πηγές

• προσέλευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.