πελέκησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πελέκησῐς	αἱ	πελεκήσεις
γενική	τῆς	πελεκήσεως	τῶν	πελεκήσεων
δοτική	τῇ	πελεκήσει	ταῖς	πελεκήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πελέκησῐν	τὰς	πελεκήσεις
κλητική ὦ!		πελέκησῐ		πελεκήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πελεκήσει
γεν-δοτ	τοῖν		πελεκησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πελέκησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πελεκάω / πελεκῶ, πελεκη- + -σις (-ησις)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μαλάκυνση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

πελέκησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) πελέκηση

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη πέλεκυς

Πηγές

• πελέκησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.