παραποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραποίησῐς	αἱ	παραποιήσεις
γενική	τῆς	παραποιήσεως	τῶν	παραποιήσεων
δοτική	τῇ	παραποιήσει	ταῖς	παραποιήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παραποίησῐν	τὰς	παραποιήσεις
κλητική ὦ!		παραποίησῐ		παραποιήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραποιήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παραποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραποίησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παραποιέω / παραποιῶ, παραποιη- (στην ελληνιστική σημασία του ρήματος) -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρα- + -ποίησις

Ουσιαστικό

παραποίησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) απομίμηση, παραποίηση
  1. παραχάραξη
  2. μικρή παραποίηση

Πηγές

• παραποίησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.