παρακώλυσις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρακώλυσις	αἱ	παρακωλύσεις
γενική	τῆς	παρακωλύσεως	τῶν	παρακωλύσεων
δοτική	τῇ	παρακωλύσει	ταῖς	παρακωλύσεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	παρακώλυσιν	τὰς	παρακωλύσεις
κλητική ὦ!		παρακώλυσι		παρακωλύσεις
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρακώλυσις < παρακωλύω + -σις

Ουσιαστικό

παρακώλυσις θηλυκό (καθαρεύουσα)

• η παρακώλυση