οἰνοπῶλις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	οἰνοπῶλις	αἱ	οἰνοπώλιδες
γενική	τῆς	οἰνοπώλιδος	τῶν	οἰνοπωλίδων
δοτική	τῇ	οἰνοπώλιδῐ	ταῖς	οἰνοπώλισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	οἰνοπῶλιν	τὰς	οἰνοπώλιδᾰς
κλητική ὦ!		οἰνοπῶλι		οἰνοπώλιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἰνοπώλιδε
γεν-δοτ	τοῖν		οἰνοπωλίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰνοπῶλις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική οἰνοπώλ(ης) + κατάληξη θηλυκού -ις. Μορφολογικά αναλύεται σε οἰνο- + -πῶλις.

Ουσιαστικό

οἰνοπῶλις, -ιδος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) θηλυκό του οἰνοπώλης: η οινοπώλισσα, η οινοπώλης

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις οἰνοπώλης, οἶνος και πωλέω

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα) οἰνοπῶλις: → δείτε παράθεμα στο οινοπώλις για την αιτιατική ενικού οἰνοπώλιδα

Πηγές

• οἰνοπῶλις, οἰνοπώλης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.