ξεναγέτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ξεναγέτης	οἱ	ξεναγέται
γενική	τοῦ	ξεναγέτου	τῶν	ξεναγετῶν
δοτική	τῷ	ξεναγέτῃ	τοῖς	ξεναγέταις
αιτιατική	τὸν	ξεναγέτην	τοὺς	ξεναγέτᾱς
κλητική ὦ!		ξεναγέτᾰ		ξεναγέται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ξεναγέτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ξεναγέταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ξεναγέτης < (ξένος ξεν- + • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ξεναγέτης [ᾱ]

• ο φιλόξενος, αυτός που παρέχει φιλοξενία, αυτός που ξεναγεῖ

  ※  ...ἔλασεν ἀντιτυχόντ᾽ ἀνὴρ μαχαίρᾳ. βάρυνθεν δὲ περισσὰ Δελφοὶ ξεναγέται. ἀλλὰ τὸ μόρσιμον ἀπέδωκεν (Πίνδαρος Ωδαί για τον Σωσιγένη, 7)

  και πάνω σε έναν καβγά (για τη θυσία) τον μαχαίρωσε ένας άνδρας. Οι φιλόξενοι κάτοικοι των Δελφών το πήραν πολύ βαριά. Ομως εκπλήρωσε τη μοίρα του

Συγγενικά

• ξεναγέω
• ξεναγός

Πηγές

• ξεναγέτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ξεναγέτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.