νηρόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	νηρόν	τὰ	νηρᾰ́
γενική	τοῦ	νηροῦ	τῶν	νηρῶν
δοτική	τῷ	νηρῷ	τοῖς	νηροῖς
αιτιατική	τὸ	νηρόν	τὰ	νηρᾰ́
κλητική ὦ!		νηρόν		νηρᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νηρώ
γεν-δοτ	τοῖν		νηροῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'φυτόν' όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νηρόν < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου νηρός

Ουσιαστικό

νηρόν ουδέτερο ή νηρός αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) νερό

Κλιτικός τύπος επιθέτου

νηρόν

• (ελληνιστική κοινή)
  1. (αρσενικό) αιτιατική ενικού του νηρός
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του νηρός

Πηγές

• νηρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.